مصرف طولانی‌مدت مکمل ویتامین D3 با دوز متوسط (1600 واحد بین‌المللی) یا بالا (3200 واحد بین‌المللی) تأثیری بر کاهش ریسک دیابت نوع 2 (T2D) در سالمندان سالمی که سطح ویتامین D کافی برای سلامت استخوان دارند، ندارد.
روش تحقیق:
مطالعات مشاهده‌ای نشان داده‌اند که سطوح پایین ویتامین D با افزایش خطر دیابت نوع 2 مرتبط است. در مقابل، آزمایش‌های کوتاه‌مدت تصادفی تأثیرات محافظتی ویتامین D را فقط در افراد با متابولیسم گلوکز مختل و نه در جمعیت‌های عادی نشان داده‌اند.
مطالعه “آزمایش ویتامین D فنلاند” بین سال‌های 2012 تا 2018 با هدف بررسی تأثیرات مصرف 5 ساله ویتامین D3 با دوز متوسط و بالا بر بیماری‌های مزمن در مردان (60 سال به بالا) و زنان (65 سال به بالا) سالم انجام شد.
این تحلیل شامل 2271 فرد سالمند بدون سابقه استفاده از داروهای دیابت بود که به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند:
- دارونما (760 نفر)
- مصرف 1600 واحد در روز (744 نفر)
- مصرف 3200 واحد در روز (767 نفر)
میانگین پیگیری این افراد 4.2 سال بود و بروز دیابت با استفاده از کدهای تشخیصی ثبت‌شده در سامانه‌های بهداشتی ارزیابی شد.
نتایج:
هیچ تفاوت معناداری در میزان بروز دیابت نوع 2 میان گروه‌ها مشاهده نشد:
- دارونما (5.0%)
- 1600 واحد (4.2%)
- 3200 واحد (4.7%)
این نتایج در افراد با شاخص توده بدنی (BMI) کمتر از 25 کمی متفاوت بود اما به دلیل بازه‌های اطمینان گسترده، نمی‌توان نتیجه‌گیری قطعی کرد.
کاربرد عملی:
مطالعات نشان داد که مکمل‌های ویتامین D3 با دوز متوسط یا بالا، تأثیری در کاهش بروز دیابت نوع 2 یا تغییرات متابولیسم گلوکز و اندازه بدن در سالمندان سالمی که در معرض خطر بالای دیابت نیستند، ندارد.
محدودیت‌ها:
- احتمال از دست رفتن برخی موارد دیابت به دلیل اتکا به داده‌های ثبت ملی.
- نبود داده‌های کافی درباره شرکت‌کنندگانی که کمبود ویتامین D داشتند.
- طراحی مطالعه به‌طور خاص برای پیشگیری از دیابت نبود.
- محدودیت در تعمیم نتایج به گروه‌های جوان‌تر یا با نژادها و قومیت‌های دیگر.
منبع:
این پژوهش توسط یورکی ک. ویرتانن از دانشگاه فنلاند شرقی انجام و در مجله Diabetologia منتشر شده است
